صفحه ها
دسته
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 197053
تعداد نوشته ها : 118
تعداد نظرات : 8
سايت مراجع تقليد

 آيت الله جواد تبريزي (رحمة الله علیه)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله محمد تقی بهجت (رحمة الله علیه‌)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله نوري همداني (مد ظله العالي‌)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله  سید صادق شیرازی (مد ظله العالي)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله لطف الله صافي (مد ظله العالي‌)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله ناصر مکارم شيرازي (مد ظله العالي‌)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله فاضل لنکرانی (رحمة الله علیه)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله سيد علي سيستاني (مد ظله العالي)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله وحيد خراساني (مد ظله العالي ‌)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله جوادي آملي (مد ظله العالي ‌)
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
 آيت الله جعفر سبحاني (مد ظله العالي)

جهت دريافت كد لوگوي مراجع كليك كنيد
00 پایگاه فرهنگی ، مذهبی شیعه ها - لوگوهای حمایتی
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان

پديد آورنده : محمود مهدي پور 

 

امام نقي(ع) دهمين رهبر آسماني است كه از سوي پيامبر گرامي(ص) براي اداره امور امت اسلامي معرفي شده است. از نگاه پيروان اهل بيت(ع) امامت و رهبري جامعه تا دوازده نسل بر اساس فرمان الهي و پيامبر(ص) و امامان قبلي تعيين و به جامعه معرفي شده اند، در اين زنجيره نوراني امام علي النقي معروف به امام نقي و ابوالحسن ثالث دهمين خورشيد هدايت امت اسلامي است.

اين رهبر بزرگوار، فرزند امام جواد(ع) نوه امام رضا(ع) است كه در روستايي از اطراف مدينه به نام «صريا» به دنيا آمد. مادرش كنيزي با فضيلت و پارسا بود كه سمانه نام داشت.

تاملي در معني و مفهوم «نقي» كه معروف ترين لقب آن بزرگوار است، بسياري از حقايق را روشن مي سازد.

هدايت در كتب لغت دو معناي «ارائه طريق » و «رساندن به مقصد و مطلوب» را در بردارد. و معمولاًٌ در ارائه راه مطلوب و مثبت به كار مي رود.

در فرهنگ قرآن و عترت هدايت و نقي، بار مفهومي و معنايي بسيار عميق تر از رهنماي جغرافيايي دارد. شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امت و كاروانيان همراه، شناخت موانع و مشكلات مسير، شناخت دزد ها و گردنه ها، ايجاد انگيزه براي حركت، دميدن روح استقامت در رهروان، حفظ اتحاد و هماهنگي كاروان، حمايت و حفاظت از جان و مال و حقوق كاروانيان وظيفه دليل و رهنماي كاروان و بخشي از مفهوم «نقي» در فرهنگ اسلامي است.

امام نقي، حضرت علي بن محمد النقي و معروف به ابن الرضا(ع) خورشيد نورافشاني بود كه از سالهاي 220ق تا سال 254 رسالت رهبري و هدايت امت بزرگ اسلامي را بر دوش داشت و حدود سي و چهار سال ناخداي كشتي اسلام در ميان امواج وحشتناك عصر عباسي بود.

آن بزرگوار در تاريك ترين روزگار سلطه اشرار به زندگي بشريت نور و گرمي بخشيد و در دشوارترين شرايط فرزندان پيامبر و قرآن را حمايت و سرپرستي كرد.

نقي آل محمد(ع) هم قبله را به خوبي مي شناخت، هم قبيله را، هم مردم را، هم مردان ساحت سياست را، او راه دست يابي به مقام قرب خدا را از اولياي او آموخته بود. از حيله ها و نيرنگ ها و مطامع و خواسته هاي دشمنان توحيد و عدالت آگاه بود. او ضعف ها و كمبود ها و جهل و غفلت عمومي و بيماري انسانهاي عصر خويش را به خوبي مي شناخت . قربانيان بيماري هاي اجتماعي را مي ديد و از درد و رنج و مشكلات زندگي مردم مي سوخت. پزشكي بود كه با مريض به خوبي آشنا و مهربان بود. آفات و آسيب ها و خطرها و بيماري ها مسلمانان و نامسلمانان را به خوبي تشخيص مي داد.

او در حدود چهل و يك سال زندگي و سي و چند سال رهبري، بر آسمان زندگي بشريت فروغ هدايت پاشيد و خورشيدوار گمشدگان وادي غفلت و حيرت و گرفتاران كوير شرك و بيداد را رهايي بخشيد. در روزگاري كه جهل و غفلت عمومي از يك سو و شهوات و شبهات حكومتي از سوي ديگر، فضاي زندگي را از ظلمت و ظلم پر كرده بود و به دست گرفتن شمعي كوچك هم، گناهي بزرگ تلقّي مي شد، نقي امت، خورشيدوار بر آفاق زندگي بشريت تابيدن گرفت و بشريت مظلوم و حق طلب را از افتادن در پرتگاه هواپرستي و جهالت و چاهسار بيداد و كفر و شرك و نفاق مصون داشت.

انواع و ابعاد هدايت

هدايت در برابر شبكه جهاني شرك.

هدايت از ميان امواج متراكم كفر.

هدايت در برابر دام و دانه منافقان و عالمان درباري.

هدايت در برابر سلطه سازمان يافته ظلم و بيدادگري.

هدايت در برابر طوفان و گردباد اختلافات فكري و فرهنگي.

هدايت امت نسبت به تأمين آبرومندانه نيازهاي زندگي.

هدايت در برابر هجوم حمايت شده فساد اخلاقي.

هدايت در برابر وسوسه هاي دروني و نيازهاي عزيزي.

و در يك سخن نجات بشريت از ظلمات به سوي نور، رسالتي سنگين و دشوار است، كه هميشه بر دوش پيامبران الهي و رهبران آسماني قرار داشته و دارد و اين وظيفه الهي و قدسي در عصر سياه متوكل عباسي بر دوش امام نقي(ع) قرار داشت.

نقيان الهي، از يك سو به هدايت و رهايي ملت ها مي انديشند، از سوي ديگر به هدايت دولت ها. هم به مردم فكر مي كنند، هم به مردان صحنه سياست و مديريت . هم گروه هاي و اصناف اجتماعي را در مدّ نظر دارند. هم افراد و اشخاص را، هم به نسل حاضر مي انديشند و هم به اينده امت مي نگرند.

براي آنان يك انسان هم مهم است و هدايت او با احياي بشريت برابري مي كند. امنيت و عدالت و سلامت و سعادت، حق همه است، حقي كه خداوند قرار داده است و امام مرزبان «حدود و حقوق الهي» است رهبري با اين نگاه ـ كه به «كرامت انسان» مي انديشد و پاسداري از حق و عدل را وظيفه خويش مي داند و «عرفان الهي» و «اخلاق ملكوتي» را قلّه هاي پرواز جامعه مي شناسد ـ دشوارترين مسئوليت است.

عصر هادوي

رهبري و امامت هميشه رسالتي سنگين است كه آسمان و زمين و كوه ها از تحمل آن مي گريزند و تنها فرزندان فاطمه و آموزش ديدگان مدرسه علوي(ع) با حول و قوه الهي مي توانند، اين بار امانت را بر دوش كشند. عصر امام نقي(ع) عصر دشواري است كه نمرود رداي ابراهيم(ع) بر تن دارد و فرعون عصاي موسي به دست گرفته است. ابوسفيان در جايگاه پيامبر نشسته و يزيد نداي توحيد و اخلاق بر مي آورد. هدايت امت در اين شرايط كه اتحاد زر و زور و تزوير بر كرسي رهبري نشسته چقدر دشوار است.

عباسيان به بهانه وابستگي به پيامبر(ص) بر كرسي خلافت نشسته اند و خلافت و حكومت و دولت ابزاري براي بهره كشي از مردم و غارت «جان» و «مال» و «نواميس» محرومان شده است. متوكل كاخهاي متعدد مي سازد، كاخ شاه، كاخ عروس، كاخ شبداز، كاخ بديع، كاخ غربت، كاخ برج كه هفتصد هزار دنيار فقط هزينه ساخت، كاخ برج شده است.[1]

متوكل دوازده هزار كنيز در كاخ خود دارد وقتي براي پسرش «عبدالله معتز» جشن ختنه سوران مي گيرد فرشي با يكصد ذراع طول با عرض پنجاه ذراع آماده مي شود، چهار هزار صندلي از طلا و مرصع به جواهر در تالار قصر مي چيند و بيست ميليون درهم براي نثار بر سر خدام و حاشيه نشينان فراهم مي ايد و غارت بيت المال به اوج مي رسد.[2]

ميگساري و فسق و فجور و رقص و موزيك بر كاخ ها و درباريان حاكم است و فقر و شمشير و توهين و تحقير بر توده هاي مردم و بالاترين فشار ها و زندان و تبعيد و فرار و اعدام و تعقيب علويان و فرزندان فاطمه(س) را تهديد مي كند

متوكل، شخصي به نام عمر بن فرج رخّجي را والي مكه و مدينه كرده بود و او مردم را از هر گونه احسان و نيكي به آل ابوطالب منع مي كرد و هر كس با انان مهرباني مي كرد، مورد تعقيب و آزار قرار مي گرفت. به حدّي كار بر بانوان علوي سخت شد كه لباس درستي نداشتند كه در آن نماز بخوانند. تنها يك پيراهن مناسب براي نماز در دست آنان بود كه به نوبت در آن نماز مي خواندند. ولي پس از نماز آن را در مي آوردند و به همان جامه هاي كهنه و بدون جامه به چرخ ريسي مي پرداختند.[3]

در اين دوران سخت جاهليت عباسيان ـ روزگار متوكل ـ دوباره دنيا بر مدار كفر و مراد جور مي گردد.

شمشيرهاي دفاع از اسلام و اهل بيت(ع) شكسته، و حلقوم ها بريده و دارها برچيده و خون ها شسته اند. و بر مزارآباد شهيدان و قبرستان سرد و ساكت زندگان، شب سياه هراس و خفقان سايه افكنده و واي جغدي هم به گوش نمي رسد.

جاهليت جديد عصر بني عباس، سياه تر و وحشي تر و سنگين تر از طغيان طاغوت هاي اموي است در اين فضاي سرد و ياس و طوفان بيم و هراس، باز هم مردي از مدينه النبي(ص) تا بغداد و سامرا، مشعل اميد و روشنايي و بيداري و قيام و آزادي در دست دارد. او امام نقي(ع) است ك رداي پيامبر بر دوش و فرياد علي و فاطمه(س) در گلو و دانش قرآن در سينه و عشق و آزادي مسلمانان در سر، چه كسي جز او مي تواند در برابر اقتدار كفر و بيداد و جاذبه هاي فسق و فجور از فرياد قرآن و آزادي انسان حمايت كند.

رسالت برزگ

رسالت بزرگ پاسداري از همه ارزش ها در برابر هجوم بي مرز بر دوش فرزند رشيد امام جواد(ع) و نوه خورشيد خراسان، ابن الرضا(ع)، حضرت امام نقي(ع) است.

پاسداري از كتاب هدايت و نور،

پاسداري از فطرت سليم و پاك انساني،

پاسداري از نيروي عقل و خردورزي،

پاسداري از ميراث گرانبهاي حديث نبوي(ص)

پاسداري از رهنمودها و دستاوردهاي اوصياي پيشين رسول خدا(ص) و انتقال كامل اين معارف به جامعه برنامه زندگي امام نقي(ع) است.

امام نقش رساندن پيام قرآن به گوش عصرها و نسل ها را بر عهده دارد، ولي در ميان هلهله مستانه و طبل و كرناي ارتش خونريز متوكل و موسيقي مدام خنيانگران و رقاصگان و چشن و پايكوبي و بازي ها، مسابقات و جشن هاي هزار و يك شب عباسيان، چگونه قرآن تلاوت كند و در كجا تفسير قرآن بگويد و چگونه جامعه را به شناخت و احياي سنت هاي نبوي فراخواند.

امام از هشت سالگي رسالت بزرگ رهبري امت را بر دوش گرفته است، ولي از همان آغاز به بهانه تربيت و آموزش در خانه اي در صريا اطراف مدينه تا حدود 13 سالگي تحت نظر قرار مي گيرد و سپس در تبعيد گاه سامرا 20 سال رايت نوراني امامت را برافراشته نگه مي دارد.

ده سال با معتصم برادر مأمون.

ه سال در عصر واثق پسر معتصم.

و حدود 16 سال با متوكل ـ دژخيم ترين غدّه بدخيم در روزگار امام.

6 ماه با منتصر پسر متوكل

4 سال با مستعين پسر عموي منتصر

و 3 سال با معتز پسر متوكل معاصر است.

ويژه نامه امام نقي(ع) كه حرفي از هزاران و قطره اي از اقيانوس ارزش ها، انديشه ها، و اخلاق و رفتار آن بزرگوار است به همين اميد فراهم آمد كه ما را بيشتر با سيماي آسماني او آشنا كند و در هجوم تاتاروار مغول هاي غربي و مزدوران انگليس و آمريكا به مرقد پاك پيشوايان سامرا، دفاعي فرهنگي از آفتاب سامرا باشد.

صلوات بر امام نقي(ع)

«بارالها! بر علي بن محمد (امام نقي) درود فرست.

او كه جانشين اوصياي پيامبر(ص) و پيشواي پارسايان است.

و جايگزين رهبران دين و حجت بر تمام آفريدگان.

بارالها! همانگونه كه او را نوري قرار دادي تا مؤمنان از او فروغ بگيرند. او به پاداش بزرگ تو بشارت داد و از كيفر تو مردم را بر حذر داشت و ايات تو را يادآور گرديد، حلال تو را حلال دانست و حرام تو را حرام شمرد. آئين تو و واجبات تو را روشن كرد و مردم را به عبادت تو برانگيخت. و به طاعت تو فرمان داد و از معصيت تو بازداشت.

خدايا! بر او درود فرست برترين درودي كه بر هر كدام از اولياي خودت و ذرّيه پيامبرانت مي فرستي اي معبود جهانيان».

در اين صلوات كه از امام حسن عسكري(ع) درباره هر كدام از چهارده معصوم نقل شده درباره امام نقي(ع) چنين آمده است:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَصِيِّ الْأَوْصِيآءِ، وَاِمامِ الْأَتْقِيآءِ،وَخَلَفِ اَئِمَّةِ الدّينِ، وَالْحُجَّةِ عَلَي الْخَلائِقِ اَجْمَعينَ، اَللّهُمَّ كَماجَعَلْتَهُ نوُراً يَسْتَضيي ُ بِهِ الْمُؤْمِنوُنَ فَبَشَّرَ بِالْجَزيلِ مِنْ ثَوابِكَ، وَاَنْذَرَ بِالْأَليمِ مِنْ عِقابِكَ، وَحَذَّرَ بَاْسَكَ، وَذَكَّرَ بِآياتِكَ، وَاَحَلَّ حَلالَكَ، وَحَرَّمَ حَرامَكَ، وَبَيَّنَ شَرايِعَكَ وَفَرايِضَكَ، وَحَضَّ عَلي عِبادَتِكَ، وَاَمَرَ بِطاعَتِكَ، وَنَهي عَنْ مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَيْهِ اَفْضَلَ ما صَلَّيْتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اَوْلِيآئِكَ، وَذُرِّيَّةِ اَنْبِيآئِكَ، يا اِلهَ الْعالَمينَ.

پي نوشت ها

[1] . سيره پيشوايان، ص593.

[2] . همان، ص594.

[3] . تتمة المنتهي، ص323

منبع:عرفان


دسته ها : امام النقي (ع)
1391/3/3 8
X